Ο Β. Μπρακατσούλας, αντιστασιακός, πρώην βουλευτής, νομικός, νυν Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα ανήμερα της Εθνικής Επετείου του ΟΧΙ, μας μιλά για τον Ι. Μεταξά, τις ναζιστικές θηριωδίες αλλά και τη μεγαλειώδη Εθνική Αντίσταση, στην οποία μετείχε από 14 ετών, ως αετόπουλο στην ΕΠΟΝ.
«Συμμετείχα στην Αντίσταση από την πρώτη στιγμή που οι αντάρτες μπήκαν στο χωριό μου, τα Κανάλια Καρδίτσας, με τη γαλανόλευκη σημαία και το ωραίο τραγούδι “Έλληνες, ακολουθείστε των ανταρτών τη φωνή”. Δεν θα μπορούσα να έχω πράξει διαφορετικά. Θυμάμαι τη μεγάλη συγκίνηση όλων μας τότε! Η συμμετοχή μου στην Εθνική Αντίσταση ήταν ηθικά υποχρεωτική! Έπρεπε να διαθέσω και εγώ τις όποιες δυνάμεις μου για την απελευθέρωση της χώρας. Το ένιωσα όχι μόνο ως ατομική μου υποχρέωση, αλλά και ως εθνική ανάγκη. Και δώσαμε και την ψυχή μας τελικά. Θα το ξανακάναμε!» μάς λέει σήμερα συγκινημένος ο Βασίλης Μπρακατσούλας, αντιστασιακός, πρώην βουλευτής και πρόεδρος της Πανελλήνιας Οργάνωσης Αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης (Π.Ο.Α.Ε.Α), νομικός, συγγραφέας, νυν Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και τελευταίος εν ζωή βουλευτής της ΕΔΑ το 1958 (αργότερα επανεξελέγη τέσσερις φορές βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ), που πρωτοπήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση, το 1943, σε ηλικία 14 ετών, εντασσόμενος ως αετόπουλο στην ΕΠΟΝ.
Ο Ιωάννης Μεταξάς «υπήρξε δικτάτορας και προκάλεσε μεγάλη ζημιά στη πατρίδα και τον λαό μας» προσθέτει. «Στη συγκεκριμένη όμως περίπτωση με το ΟΧΙ που είπε στους Ιταλούς εισβολείς, σαν σήμερα, το 1940, εξέφραζε τα αισθήματα του συνόλου του λαού και του πολιτικού κόσμου. Απόδειξη, δε, προς τούτο είναι και η επιστολή του τότε Γενικού Γραμματέα της Κ.Ε. του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη, από τις φυλακές της Κέρκυρας, που καλούσε τους Έλληνες να αντισταθούν στο πισώπλατο χτύπημα της φασιστικής Ιταλίας εναντίον της Ελλάδας. Το κάλεσμα σε αντίσταση του Ζαχαριάδη μεταδόθηκε από τον εθνικό ραδιοφωνικό σταθμό της χώρας και έτυχε παλλαϊκής αποδοχής».
Το έπος του ’40, που ξεκινάει σαν σήμερα, πριν από 80 χρόνια, με την επίθεση των Ιταλών (στις 05:30 τα ξημερώματα) αποτέλεσε την «πρώτη νίκη των Συμμάχων στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την εποχή που ο Άξονας είχε καταλάβει ολόκληρη τη Δυτική και Κεντρική Ευρώπη και έμοιαζε αήττητος. Η δε παλλαϊκή Αντίσταση των Ελλήνων στη Μάχη της Κρήτης καθυστέρησε την επιχείρηση Μπαρμπαρόσα και έδωσε πολύτιμο χρόνο στον Κόκκινο Στρατό να προετοιμασθεί. Ήταν καθοριστικός ο ρόλος της» μας απαντά σε σχετικό ερώτημα ο Β. Μπρακατσούλας, τονίζοντάς μας διαρκώς:
«Η Εθνική Αντίσταση στην Ελλάδα αναπτύχθηκε από το πρώτο διάστημα της Κατοχής και ήταν από τις πρώτες, τόσο χρονικά όσο και σε μαζικότητα και επιτεύγματα, σε όλη την Ευρώπη».
Κύρια δύναμη της Εθνικής Αντίστασης ήταν το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, αλλά «δεν πρέπει να ξεχνάμε και τη συμβολή των άλλων, μικρότερων, οργανώσεων (ΕΔΕΣ, ΕΚΚΑ, κ.ά.)», συνεχίζει ο συνομιλητής μας, θυμίζοντάς μας ότι «από τις πιο σημαντικές αντιστασιακές ενέργειες τότε ήταν η ανατίναξη των γραφείων της ΕΣΠΟ στο κέντρο της Αθήνας από τη νεανική οργάνωση ΠΕΑΝ, που είχε ως αποτέλεσμα τη ματαίωση της προσέλκυσης εθελοντών που θα πολεμούσαν στο πλευρό της Βέρμαχτ στο Ανατολικό Μέτωπο. Κάτι που αναγνώρισαν φυσικά οι Σοβιετικοί αδελφοί μας» υπογραμμίζει.
Εξαιρετικά σημαντική ενέργεια της ένοπλης ενωμένης Εθνικής Αντίστασης εκτιμά ότι ήταν κι ο Γοργοπόταμος.
«Η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου αναπτέρωσε το ηθικό όλων των Ελλήνων και παρακίνησε τον λαό να οργανωθεί στην Εθνική Αντίσταση. Ωστόσο -συνεχίζει- οι δύο κορυφαίες ενέργειες της μη ένοπλης λαϊκής Αντίστασης ήταν η κινητοποίηση της 5ης Μαρτίου 1943, που απέτρεψε την πολιτική επιστράτευση και γλίτωσε τη νεολαία μας από τα κάτεργα του Γ’ Ράιχ, καθώς και η διαδήλωση της 22ας Ιουλίου 1943, με πολλούς νεκρούς, που απέτρεψε την επέκταση της βουλγαρικής ζώνης κατοχής στην Κεντρική Μακεδονία. Και τις δύο τις οργάνωσε το ΕΑΜ αλλά συμμετείχε όλος ο αγωνιζόμενος λαός».
Θέλει και αναφέρεται στην κουβέντα μας και στην «ανεπανάληπτη», όπως τη χαρακτηρίζει, αντιστασιακή ενέργεια του Μανώλη Γλέζου και του Λάκη Σάντα, που κατέβασαν τη σβάστικα από την Ακρόπολη. Συνεχίζει με την περιγραφή του καθεστώτος ζόφου που επέβαλαν οι Γερμανοί:
«Οι Γερμανοί επέβαλαν στη χώρα μας καθεστώς τρόμου και έκαναν φρικτές καταστροφές. Κατέστρεψαν εγκαταστάσεις και έργα εθνικά, κάψανε χωριά, δολοφόνησαν πολίτες, έκαψαν σε φούρνους ανθρώπους, εξόντωσαν την εβραϊκή κοινότητα. Τα γερμανικά στρατεύματα βομβάρδισαν επίσης και το δικό μου χωριό, τα Κανάλια Καρδίτσας, στις 15 Ιουλίου του 1943». Η οικογένειά σώθηκε, μας λέει, «από θαύμα, φεύγοντας από το σπίτι μας λίγο πριν πέσουν δύο βόμβες πάνω του».
Η ηλικία του, 14 χρονών παιδί, δεν του επέτρεπε να κρατά όπλο, εξηγεί. Αυτό δεν τον εμπόδισε να συμμετέχει ενεργά στις δράσεις της Εθνικής Αντίστασης:
«Έμπαινα συχνά στη γερμανοκρατούμενη πόλη της Καρδίτσας μεταφέροντας στους αντάρτες τρόφιμα και έγγραφα. Μετέφερα επίσης στα βουνά τρόφιμα για τη διατροφή των ανταρτών, τα οποία έπαιρνα από την πεδιάδα της Καρδίτσας. Έξω από την Καρδίτσα, μάλιστα, στη θέση Μπεϊλίκι ξήλωσα τα καλώδια τηλεφωνικής σύνδεσης των γερμανικών στρατευμάτων με τα φυλάκια επιτήρησης του σιδηροδρομικού δικτύου».
Από τη γερμανική εισβολή στην Ελλάδα ανακαλεί την «ταχύτατη μετακίνηση των γερμανικών στρατευμάτων» και την «αγωνιώδη αναζήτηση Άγγλων στρατιωτών». «Θυμάμαι -μας λέει- τη βία, την τρομοκρατία, τις δολοφονίες, τις καταστροφές των Γερμανών».
Αν γυρνούσε πίσω ο χρόνος θα έκανε ακριβώς τα ίδια πράγματα; Αισθάνεται ότι οι κόποι του πήγαν στο βρόντο;
«Ακόμη και στη σημερινή μου ηλικία, των 91 ετών, θα έκανα τις ίδιες ακριβώς πράξεις για τη λευτεριά της πατρίδας μας, που είναι το ύψιστο και αναντικατάστατο αγαθό» απαντά με μιαν ανάσα ο κ. Μπρακατσούλας.
«Μας έχει μείνει η χαρά της συμμετοχής στον ωραίο αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδας και η πίκρα για τη μη καταβολή των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα. Στα σχολεία θα έπρεπε να διδάσκουν για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου ότι ο αγώνας για την ελευθερία είναι πάντοτε ωραίος και υψηλός κι όλοι οι πολίτες πρέπει να είναι έτοιμοι για θυσίες για την υπεράσπιση της πατρίδας».
Κατά την απελευθέρωση της Ελλάδας «μας είχε καταλάβει ο ενθουσιασμός και η ανείπωτη χαρά για τον τερματισμό της κατοχής και της υποδούλωσης της χώρας» περιγράφει σήμερα με τον ίδιο ενθουσιασμό. «Ο ελληνικός λαός ξεκληρίστηκε και υπέστη μεγάλες καταστροφές από τη ναζιστική Γερμανία και γι’ αυτό έχει νόμιμη αξίωση να καταβληθούν οι αποζημιώσεις και οι επανορθώσεις για τα δεινά που υπέστη η χώρα μας. Και σ’ αυτόν τον αγώνα δεν πρόκειται να κάνουμε πίσω. Θα παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις μέχρι να δικαιωθούμε!»
