Πέθανε σε ηλικία 91 ετών ο Ιωάννης Σιδηρόπουλος, Αντιστασιακός, ιδρυτικό μέλος της ΠΟΑΕΑ και συναγωνιστής μας στον αγώνα διεκδίκησης των Γερμανικών Οφειλών.
Η νεκρώσιμη ακολουθία θα γίνει από τον Ι.Ν. του Προφ. Ηλία, στην περιοχή κοντά στο νεκροταφείο της Αγ. Παρασκευής, τη Δευτέρα, 3.1.2022, στις 12 το μεσημέρι.
Ευχόμαστε στην οικογένειά του και την ΠΟΑΕΑ τα θερμά μας συλληπητήρια!
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ του ΓΙΑΝΝΗ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
Ο Ιωάννης Θ. Σιδηρόπουλος γεννήθηκε στις 2 Φλεβάρη του 1931 στην Πτολεμαΐδα Κοζάνης. Προσφυγικής ποντιακής καταγωγής και οι δυο γονείς του: ο πατέρας, Θεόφιλος, από την περιοχή του Καρς του Καυκάσου και η μητέρα, Βικτωρία, από την Άγκυρα. Παντρεύτηκαν το 1926 και απόκτησαν 5 παιδιά: τον Κώστα, τον Γιάννη, τη Ρόζα, την Κλάρα και τον Αρχιμήδη. Ο πατέρας του Θεόφιλος από το 1928 οργανώνεται στο ΚΚΕ (Φιλίτσος). Από τον Φλεβάρη 1936 βρίσκεται κατά διαστήματα έγκλειστος σε φυλακές, με το πιο μεγάλο διάστημα, μέχρι τον Απρίλιο του 1943 στις φυλακές της Ακροναυπλίας). Η Βικτωρίαγίνεται μέλος του ΚΚΕ το 1930 (Αλίκη). Τα ονόματα των κοριτσιών τους ήταν άμεση συνέπεια της προσήλωσής τους στα κομμουνιστικά ιδεώδη (Ρόζα Λούξεμπουργκ και Κλάρα Τσέτκιν).
Ο Γιάννης φοίτησε στο οκτατάξιο γυμνάσιο Πτολεμαΐδας βοηθώντας παράλληλα τη μητέρα του, η οποία μεγάλωνε ουσιαστικά μόνη της τα παιδιά, με σκληρότατη δουλειά στα χωράφια, αμπέλια και καπνά, αφού ο σύζυγός της ήταν τον περισσότερο χρόνο έγκλειστος των πολιτικών φυλακών. Την περίοδο 1941-43 ο Γιάννης πήρε ενεργό μέρος ενεργά στην Εθνική Αντίσταση. Στα 12,5 χρόνια του το 1943, υπέστη βασανιστήρια από τους Γερμανούς κατακτητές και τους συνεργάτες τους. Στα 13 του βγαίνει στο βουνό, στον ΕΛΑΣ, ως σύνδεσμος στη Διοίκηση της ΙΧ Μεραρχίας με έδρα τον Πεντάλοφο. Απ’ τον Αύγουστο του 1948 στον ΔΣΕ, στη διμοιρία ανιχνευτών της 18ης Ταξιαρχίας.
Μετά την ήττα του ΔΣΕ τον Αύγουστο του 1949, αναγκάστηκε, μαζί με τις κύριες δυνάμεις του, να περάσει στην Αλβανία. Είχε ήδη χωριστεί από την μάνα και τ’ αδέρφια του, οι οποίοι προσέφυγαν στις Λαϊκές Δημοκρατίες της Ευρώπης και εγκαταστάθηκαν τελικά στην Ουγγαρία.
Απ’ τον Οκτώβριο του 1949 είναι πολιτικός πρόσφυγας στην Τασκένδη της τότε Ε.Σ.Σ.Δ. (νυν Ουζμπεκιστάν). Εκεί εργάστηκε σε εργοστάσια βαριάς βιομηχανίας, κάποτε ως εθελοντής στα πιο βαριά τμήματά της, με πολλές τιμητικές διακρίσεις στις δουλειές του. Λίγο μετά την άφιξή του φοιτά 3 χρόνια στη σχολή πυροβολικού και ολοκληρώνει τη φοίτησή του με το βαθμό ανθυπολοχαγού του πυροβολικού. Στη συνέχεια ολοκληρώνει το βραδινό Λύκειο εργαζόμενος παράλληλα σε εργοστάσιο. Το 1954 δίνει εισαγωγικές εξετάσεις στην Αρχιτεκτονική σχολή του Πολυτεχνείου της Τασκένδης απ’ όπου αποφοιτεί το 1960. Ως φοιτητής παντρεύεται τη Μαρία Κιεβμάν με την οποία απέκτησε τις δυο κόρες, την Άννα και τη Βικτωρία και παράλληλα εργάζεται με ημιαπασχόληση σε οργανισμούς (ινστιτούτα) πολεοδομικού σχεδιασμού, απ’ όπου, μετά την αποφοίτησή του, αιτήθηκαν από την πρυτανεία να τον διορίσει εκεί. Εργάστηκε σε Ινστιτούτα Μελετών Ερευνών και κατασκευών της Τασκένδης και αργότερα της Μόσχας.
Το 1979 επαναπατρίζεται και εγκαθίσταται οικογενειακώς στην Αθήνα. Στην Ελλάδα τα πρώτα χρόνια εργάζεται στην ειδικότητά του ως ελεύθερος επαγγελματίας. Από τον Μάιο του 1982 ξεκίνησε να εργάζεται στο Υπουργείο Χωροταξίας, τότε, με υπουργό τον αείμνηστο Αντώνη Τρίτση. Από το 1993 και μέχρι τον θάνατό του ήταν συνταξιούχος του ΤΣΜΕΔΕ.
Η μεγάλη κομμουνιστική – επαναστατική και αντιστασιακή παράδοση της οικογένειάς του προσδιόρισε και την ενεργό συμμετοχή του στα κοινά και μετά τον επαναπατρισμό. Είναι ένα από τα ιδρυτικά στελέχη της ΠΟΑΕΑ και από τότε συνδέεται με αγωνιστικούς και φιλικούς δεσμούς με τον Βασίλη Πριόβολο (καπετάν Ερμής) στον αγώνα της αποκατάστασης των Αντιστασιακών του 1941 – 1944 και των πολιτικών προσφύγων. Συμμετέχουν στην πρωτοβουλία του Μανόλη Γλέζου για τη διεκδίκηση των ελληνικών αξιώσεων από τη Γερμανία: αποζημιώσεις στα θύματα, επανορθώσεις στο κράτος, έντοκη επιστροφή του κατοχικού δανείου και επαναπατρισμός των αρχαιολογικών-πολιτιστικών αγαθών. Μέχρι που αρρώστησε ήταν από τα ηγετικά στελέχη του παραρτήματος του ΠΟΑΕΑ στο Γαλάτσι με ενεργό και ποικίλη δράση για την διατήρηση της ιστορικής μνήμης και των διεκδικήσεων στον αγώνα κατά των κατοχικών δυνάμεων.
