Η Γ.Σ. του ΣΦΕΑ 1967-1974 επισημαίνει την αδήριτη ανάγκη να  εκπονηθεί μια εθνική στρατηγική για τη διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών, σύμφωνα και με τον «οδικό χάρτη» που έχει προτείνει η από 17/4/2019 υιοθετημένη από τη Βουλή Έκθεση – Πόρισμα της Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Διεκδίκησης.

Αυτό μπορεί να επιτευχθεί και με τη συγκρότηση Επιτροπής Προώθησης της Διεκδίκησης, αποτελούμενης από βουλευτές, δικαστικούς λειτουργούς, διεθνολόγους, ιστορικούς και νομικούς επιστήμονες, από εκπροσώπους αντιστασιακών οργανώσεων, των Ενώσεων Θυμάτων, του Δικτύου Μαρτυρικών  Πόλεων και  Χωριών 1940 – 1945 και του ΕΣΔΟΓΕ.

Η ιστορική απόφαση του ιταλικού Αρείου Πάγου που δικαίωσε πανηγυρικά τα θύματα της σφαγής του Διστόμου τον Ιούνιο του 1944, άνοιξε τον δρόμο για τις αξιώσεις όλων των θυμάτων της ναζιστικής-φασιστικής Κατοχής και των οικογενειών τους ενώπιον των Ελληνικών Δικαστηρίων, από τη στιγμή που η ΟΔΓ αρνείται πεισματικά κάθε διαπραγμάτευση με την Ελλάδα.

Απαιτούμε:

  • Κατάργηση του τέλους δικαστικού ενσήμου επί των αναγνωριστικών αγωγών που αφορούν αξιώσεις λόγω διεθνών εγκλημάτων κατά τη διάρκεια της τριπλής κατοχής (1941-1945), εφ’ όσον ασκούνται από θύματα, ενώσεις θυμάτων ή συγγενών ως καθολικών διαδόχων των θυμάτων.
  • Κατάργηση του άρθρου 923/1936 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, κατάλοιπο της δικτατορίας του Μεταξά, που θέτει υπό την αίρεση του εκάστοτε Υπουργού Δικαιοσύνης τις αμετάκλητα αναγνωρισμένες αξιώσεις αποζημίωσης των θυμάτων
  • Επικύρωση της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τη Μη Εφαρμογή του Θεσμού της Παραγραφής επί Εγκλημάτων Πολέμου και Εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας της 26ης Νοεμβρίου 1968. Πρόκειται για το 2391 Ψήφισμα της Γ. Σ. του ΟΗΕ που έχει τεθεί σε ισχύ από τις 11 Νοεμβρίου 1970, και το οποίο καταψήφισε η αντιπρόσωπος της Χούντας.
  • Προώθηση συνεργειών με τις ομάδες Γερμανών νομικών, ιστορικών, συνταγματολόγων και γερμανικών οργανώσεων, ευαίσθητων στα θέματα απόδοσης δικαιοσύνης στα θύματα των γενοκτονιών, που πραγματοποιούν ένα πολύχρονο αγώνα για τη διεκδίκηση των οφειλών.
  • Προσφυγή του Ελληνικού Δημοσίου σε διεθνή δικαιοδοτικά όργανα:
    • Στο Διαιτητικό Δικαστήριο του άρθρου 28 της Συμφωνίας του Λονδίνου στις 27-2-1953 «περί εξωτερικών γερμανικών χρεών» (κυρώθηκε από την Ελλάδα με το Ν. 3480/1955 (ΦΕΚ Α΄ 6/1956) και
    • το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

(Κατατέθηκε από Τριαντάφυλλο Μηταφίδη)