| [Από το βιβλίο του Θεόδωρου Μιχ.Τσερπέ « ΤΟ ΑΓΙΟ ΧΑΙΔΑΡΙ »
Επιμέλεια – Πρόλογος = Στέφανου Ληναίου Εκδόσεις: ΔΙΟΓΕΝΗΣ , Νοέμβρης 2007] Η αγοραστική αξία της δραχμής και οι τιμές ήταν για να κλαις τότε και να γελάς σήμερα διαβάζοντάς τες.Δυο αυγά που τον Απρίλιο του 1941 είχαν 3 δραχμές, τον Οκτώβρη του 1944 είχαν φτάσει, αν βέβαια τα εύρισκες, 700.000.000.000 (εφτακόσια δις, όπως έλεγαν τότε…. Μια οκά ψάρια που είχαν 40 δραχμές προπολεμικά στην οκά έφτασαν να έχουν 5.000.000.000.000 (πέντε τρις), μια οκά κρέας που είχε 55 δρχ. το κιλό έφτασε τα 7.000.000.000.000 (εφτά τρεις) και ίσως από άλογο, ένα κουτί σπίρτα έφτασε τα 500.000.000.000, μια οκά λάχανο 600.000.000.000, μια χρυσή λίρα που είχε 1.000 δραχμές προπολεμικά έφτασε 180.000.000.000.000 (180 τρεις) τον Οκτώβρη του 1944. Στις 30 Οκτώβρη 1944 έφυγαν απ’ την Αθήνα και οι τελευταίες οπισθοφυλακές των Γερμανών και ο τόπος απελευθερώθηκε. Τότε περίπου εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα και η πρώτη μετακατοχική κυβέρνηση του Παπανδρέου. Η κυβέρνηση αυτή κυκλοφόρησε τη νέα δραχμή στις 9 Νοεμβρίου 1944. Η νέα αυτή δραχμή εξισώθηκε με 50 δισεκατομμύρια κατοχικές. Οι Μεγαλομαυραγορίτες και οι συνεργάτες του εχθρού δεν εζημίωσαν από τη μεταβολή αυτή, γιατί είχαν μετατρέψει το χαρτονόμισμα σε λίρες και πολλοί το κατέθεταν σε Ελβετικές Τράπεζες ή τις είχαν κρυμμένες εδώ και περίμεναν αρκετά χρόνια, να τις εμφανίσουν καμιά φορά ως καρπούς της τίμιας αξιοσύνης τους, οι φουκαράδες όμως οι φτωχομαυραγορίτες και αγροτοπαραγωγοί που είχαν αδειάσει τις ρουχοκασέλες τους που τις είχαν γεμίσει με εκατομμύρια και δισεκατομμύρια «χαρτιά» της Κατοχής, τουρλωμένες μέχρι τα μπούνια, τις άνοιγαν τώρα και κοιτούσαν περίλυποι το θησαυρό που ήταν άνθρακες κι άλλοι έκλαψαν, άλλοι γέλασαν, άλλοι είχαν την υπομονή να τον εξαργυρώσουν σε νέες δραχμές, άλλοι τα ‘καψαν κι άλλοι κόλλησαν τα χαρτονομίσματα αυτά για ταπετσαρία στα κοτέτσια τους. Σύμφωνα με τις επίσημες στατιστικές οι Έλληνες που πέθαναν στις ελληνικές πόλεις και κυρίως στην Αθήνα, κατά τον πρώτο κυρίως χρόνο της κατοχής από το φριχτό θάνατο της πείνας, ξεπερνούσαν τους 280.000. Και ήταν επόμενο αυτό όταν κατά το διάστημα αυτό τα στρατεύματα της κατοχής έκαναν επιτάξεις και λήστεψαν 300.000 τόνους λάδι, 20.000 τόνους ελιές, 160.000 τόνους κορινθιακή σταφίδα, 35.000 τόνους σουλτανίνα, 110.000 τόνους καπνά, 560.000 τόνους λαχανικά, 800.000.000 κομμάτια εσπεριδοειδή, 400.000 τόνους φρούτα και 40.000 τόνους σιτάρι, μόνο απ’ τις αποθήκες της ΚΥΠΕΣ, χιλιάδες τόνων λάδι, βαμβάκι και ρύζι απ’ τις αποθήκες της ΚΥΔΕΣ, εκατομμύρια κομμάτια πρόβατα, βόδια, γίδια, εκατομμύρια κομμάτια χοίρων, πουλερικά κλπ. Και η εθνική οικονομική καταστροφή δεν σταμάτησε εδώ. Η γεωκτηνοτροφική και αλιευτική παραγωγή σ’ όλη τη διάρκεια της κατοχής μειώθηκε στο ελάχιστο, 5 εκατομμύρια οπωροφόρα δέντρα και ελαιόδενδρα και 237.000 στρέμματα αμπελιών κατεστράφησαν, τα 80% της μικρής μας βιομηχανίας αχρηστεύτηκαν, τα λιμάνια και οι εγκαταστάσεις τους κατεστράφησαν κατά 80-100%, το ζωοκομικό κεφάλαιο της χώρας αφανίστηκε κατά 50-70% και η ζημιά ανήλθε σε 27 δισεκατομμύρια προπολεμικές δραχμές, τα ιστιοφόρα πλοία κατά 67% και τα λοιπά πλοία κατά 75%, οι ζημιές στα μεταλλεία ξεπέρασαν τα 4 εκατομμύρια λίρες, όλα αυτά κατά τις επίσημες στατιστικές. Τα αυτοκίνητα ακόμη αφανίστηκαν κατά 70%, το υλικό τηλεπικοινωνιών κατά 70%, οι σιδηρόδρομοι και τα γεφύρια από 75-100%, η έκταση των δασών μειώθηκε κατά το ¼ με ζημιά που υπελογίσθη άνω των 10 δισεκατομμυρίων προπολεμικών δραχμών, το οδικό δίκτυο κατεστράφη κατά 50%. Σε 130 δισεκατομμύρια προπολεμικών δραχμών υπελογίσθη όλη η καταστροφή του εθνικού πλούτου από τους ναζί, δίχως τις καταστροφές των 200.000 σπιτιών, που κάηκαν ή έπεσαν από τους βομβαρδισμούς (879 κατεστράφησαν και 841.600 Έλληνες έγιναν άστεγοι) δίχως να υπολογισθούν οι περιουσίες και τα εμπορεύματα των ιδιωτών που κατεσχέθησαν (πρβλ. “Τι στοίχισε ο πόλεμος στην Ελλάδα” επίσημη στατιστική. Έκδοσις Σιώτη. Αθήναι 1946). Και κατά τη διάρκεια που ο φασιστικός Μολλώχ κατέστρεφε τη φτωχειά τη χώρα μα,οι στρατιωτικές ορδές ,περήφανες για το έργο τους, εξακολουθούσαν πάντα τις καθημερινές παρελάσεις τους στους δρόμους της Αθήνας, με το βάδισμα της χήνας, τραγουδώντας τετράφωνα,τα “Ολαρία-Ολαλα” και τα “Βίντσερε και Βιντσερέμο». |
