«Έφυγε» από τη ζωή ο αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης Μήτσος Παλαιολογόπουλος

Ο Δημήτρης Παλαιολογόπουλος γεννήθηκε στο χωριό Πάος (Σκούπι) των Καλαβρύτων. Στην περίοδο της Κατοχής αγωνίστηκε ενάντια στους κατακτητές μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ. Και για την σπουδαία αυτή προσφορά του στον Λαό και την Πατρίδα αντί να τιμηθεί όπως του άξιζε υπέστη διώξεις αλλά δεν υπέκυψε.

Ο Δημήτρης Παλαιολογόπουλος σπούδασε στο Λαϊκό Διδασκαλείο Πελ/σου που ίδρυσε ο Δημοκρατικός Στρατός.

Την περίοδο της Χούντας κυνηγημένος, βρήκε πολιτικό άσυλο στη Γαλλία. Με τη Μεταπολίτευση επέστρεψε στην Ελλάδα και αγωνίστηκε στο λαϊκό κίνημα παλεύοντας για ελευθερία, ισότητα και κοινωνική προκοπή. Προσέφερε σπουδαίο έργο στην ανάδειξη της Εθνικής Αντίστασης και τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών. Συμμετείχε σε πολιτικές οργανώσεις της Αριστεράς, πάντα με πάθος και ανιδιοτέλεια. Ήταν μέλος της Δημοκρατικής Αριστεράς από την ίδρυσή της.

Ανέλαβε ηγετικό ρόλο στο Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια διαδεχόμενος (στην ηγεσία του ΠΣΑΕΕΑ και του ΕΣΔΟΓΕ) τον σπουδαίο Αντιστασιακό Στέλιο Ζαμάνο.

Πολυγραφότατος, συγγραφέας μεγάλου αριθμού ιστορικών, κυρίως, βιβλίων και Εκδότης του περιοδικού “ΕΑΜ – Αντίσταση”. Έκανε μεγάλη έρευνα για τον Ισπανικό Εμφύλιο. Ήταν ο πρώτος που μάζεψε στοιχεία για το Παγκράτι της Κατοχής και της Αντίστασης. Τελευταίο του βιβλίο “12 κόκκινα γαρύφαλλα σε 12 σκοτωμένες ΕΠΟΝίτισσες (εκδόσεις Μέλισσα, 2019).

Άνθρωπος μειλίχιος, γλυκός, δημοκρατικός, με έντονο το αίσθημα της προσφοράς. Είχα την τιμή να συνεργαστώ μαζί του τα τελευταία χρόνια και είμαι εντυπωσιασμένος από την αγωνιστικότητά του έως την τελευταία στιγμή, παρά τα σοβαρά προβλήματα υγείας των τελευταίων χρόνων, τα οποία αντιμετώπιζε με στωικότητα και σθένος.

Αναπολώ τις συναντήσεις μας στη Γραμματεία του Εθνικού Συμβουλίου και την επίσκεψή μας στον Γοργοπόταμο, τον Νοέμβριο του 2018, μαζί με τον Πρόεδρο Βασίλη Μπρακατσούλα και πολλούς συναγωνιστές. Μία εκδήλωση στην οποία ο Δημήτρης Παλαιολογόπουλος είχε κεντρικό ρόλο.

Τελευταία φορά που μίλησα μαζί του (δύο φορές) ήταν στις 16 και 17 Φεβρουαρίου. Τον άκουσα σε καλή κατάσταση, αισιόδοξο, παρά τα προβλήματα υγείας. Δέχθηκε με χαρά να συνυπογράψει την επιστολή του Εθνικού Συμβουλίου σχετικά με την καταγγελία του προγράμματος “Μνήμες από την Κατοχή στην Ελλάδα”. Ήταν, άλλωστε, πάντα ασυμβίβαστος στο ζήτημα της αναθεώρησης της Ιστορίας…

Θερμά συλληπητήρια στην αγαπημένη και αχώριστη σύντροφο της ζωής του Ρούλα – πραγματικό του στήριγμα σε όλους τους αγώνες. Σε όλους εμάς στον ΠΣΑΕΕΑ και το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα ο αγαπητός μας Πρόεδρος θα αποτελεί πάντα φάρο αγωνιστικότητας και πρότυπο ήθους και ακεραιότητας.

Σημείωση: Θερμές ευχαριστίες οφείλω στη συναγωνίστρια στο ΕΣΔΟΓΕ Ζωή Ξενάκη, τον Κώστα Μανταίο, Αντιπρόεδρο του ΠΣΑΕΕΑ, και την ιστορικό