Αγώνας της Κρήτης, Παρασκευή 8/6/2007
Και τρέξανε, βρήκανε όπλα και πολέμησαν στην «Πόρτα των Χανίων», τόσο ηρωικά, που ο Δ/ντής του Συν/τος Παπαθανασόπουλος θα τους απονείμει επαίνους και εύφημες μνείες. Στις 29 προς 30 Μαΐου, που η επίσημη αντίσταση τελείωσε, δεν παραδίδουν τον οπλισμό και «ανεβαίνουν στο βουνό». Μάταια προσπαθούν να πείσουν να κάνουν το ίδιο ομαδικά οι αξιωματικοί και στρατιώτες. Συντάσσουν προκήρυξη προς τον Κρητικό λαό και τον καλούν να συνεχίσει ένοπλα την αντίσταση. Την υπογράφουν με τον τίτλο Πατριωτικό Απελευθερωτικό Μέτωπο Κρήτης.
Πρέπει να διατηρηθούν στη μνήμη του λαού μας τα ονόματα αυτών των πρωτοπόρων ηρωικών μαχητών:
Αναστασιάδης Στέργιος, από Μακεδονία
Μαριακάκης Ευθύνης, από Χανιά
Μανουσάκης Νίκος, από Βιάννου (Ηράκλειο)
Βιτσάκης Μιχάλης, από Ηράκλειο
Καλλέργης Σωκράτης, από Ρέθυμνο
Πισσαδάκης Μανώλης, από Χανιά
Καλαϊτζάκης Γιάννης, από Ηράκλειο
Τριανταφύλλου Γιάννης, από Φορτέζα (Ηράκλειο)
Σεμιτζής Γιάννης, νεολαίος, από Ρέθυμνο
Η υπόθεση συνεχίστηκε: Στις 2 Ιουνίου 1941, στη Σπηλιά Χαμουτζή, στον Άγιο Σύλλα Ηρακλείου, Ομάδα Βενιζελικών με τον κατεπάν Μανώλη Μπατουβά και η ομάδα των Κομμουνιστών που ανέφερα, στους οποίους θα προστεθεί ο Νίκος Σαμαρίτης, ο Δ. Βλαντάς, ο Μιλτ. Πορφυρογένης και ο Βασ. Κουτοκώτσος –που είχανε δραπετεύσει από τη Γαύδο– θα κηρύξουν από κοινού ενωμένοι την έναρξη της πρώτης ένοπλης Αντίστασης στην κατεχόμενη Ευρώπη.
Στη συνέχεια, ο Μπαντουβάς ανεξαρτητοποιείται και δρα υπό την επωνυμία Ε.Ο.Κ. (Εθνική οργάνωση Κρήτης) βασικά στο Ν. Ηρακλείου, στην υπόλοιπη Κρήτη δρα το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.
Στην Κρήτη, και μετά την ολοκληρωτική κατάληψή της και το σταμάτημα της κρατικής, ας την πούμε, αντίστασης, οι Κρήτες δεν παραδώσανε τα όπλα που είχανε πάρει, παρά τις διαταγές και απειλές των ναζί.
